Dit is een 'buitengewone kans om de mogelijkheden van nauwe samenwerking tussen archeologen en materiaalwetenschappers te ervaren,' schrijven de auteurs van het online artikel gepubliceerd op pompeiisites.org.
Recente vondst in Pompeï zorgt voor nieuwe inzichten over maken van beton door Romeinen
De vondst van een bijna 2000 jaar oude bouwplaats in de Romeinse stad Pompeii geeft een verrassende inkijk over het gebruik van beton in de jaren vlak na de geboorte van Christus. Archeologen onderzoeken al zo’n drie eeuwen de bij uitbarsting van de Vesuvius onder het as en puimsteen verdwenen stad. Onlangs ontdekten ze een half afgebouwd woonhuis.
De bouwvakkers hebben het bouwterrein halsoverkop verlaten toen de vulkaan 79 na Christus uitbarstte. Dat valt op te maken uit de vondst van gereedschap en bouwmaterialen. Die materialen geven archeologen een belangrijk inkijkje in hoe cement en beton in die tijd gemaakt werden.
Inzicht Romeins cement
Volgens de website pompeiisites.org laat een eerste analyse van de teruggevonden bouwmaterialen bijvoorbeeld goed zien hoe de oude Romeinen cement maakten. Er werd altijd aangenomen dat ze al enige tijd voor het gebruik ongebluste kalk mengden met water. Vervolgens werd veel later – kort voordat het cement op de bouw gebruikt zou worden – puzzolaan (zandachtig as) toegevoegd aan het mengsel. ‘Maar de vondsten in Pompeï schetsen nu een heel ander beeld’, zo is te lezen.
Water later toevoegen
‘Zo wijst alles erop dat de bouwvakkers de ongebluste kalk eerst mengden met puzzolaan en kort voordat ze het cement nodig hadden, pas water toevoegden. Dat lijkt een heel bewuste keuze te zijn geweest, zo stellen de archeologen. Ze wijzen erop dat bij het vermengen van ongebluste kalk en water warmte ontstaat. Door het water kort voor het gebruik toe te voegen, zorgde de warmte voor het sneller drogen van het beton. Volgens directeur Gabriel Zuchtriegel van het Archeologische Park van Pompeï is de vondst een ‘voorbeeld van hoe de kleine stad Pompeï ons begrip van het grote Romeinse Rijk kan vergroten.’
De hypothese die door het team naar voren wordt gebracht, is die van warm mengen, waarbij ongebluste kalk vooraf wordt gemengd met droge puzzolaan en vervolgens wordt gehydrateerd en toegepast bij de constructie van het opus caementicium.
In het geval van de bouwplaats in Pompeii lijkt het er daarentegen op dat snelkalk, dus nog niet in contact gebracht met water, aanvankelijk alleen gemengd werd met puzzolaanzand. Het contact met water vond kort plaats voordat de muur werd gelegd.
Duurzame lessen voor nu
Hij vermoedt ook dat er in de huidige tijd lessen kunnen worden getrokken van hoe de oude Romeinen beton maakten. ,,Op dit moment werken we aan een netwerk van onderzoeksinstituten dat de bouwkennis van de oude Romeinen gaat bestuderen. Misschien kunnen we van hen leren, bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid en het hergebruiken van materialen.” Romeinen waren dol op beton. Zonder dat sterke en duurzame materiaal hadden we nu niet het Collosseum in Rome, het Pantheon en ook niet de Thermen van Caracalla gehad. Zuchtriegel: ,,De opgravingen die op dit moment in Pompeï gaande zijn, bieden ons de gelegenheid om bijna live te observeren hoe een bouwterrein in de oudheid functioneerde.”
Bron: pompeiisites.org
Contactpersoon
Remco Kerkhoven
Adviseur Marketing, CSC, Communicatie, Statistiek, Public Affairs
0613049978