Hoe werkt cement?
De reactie van cement met water is een chemisch proces. Belangrijke invloedfactoren zijn:
- cementsamenstelling (mineralen);
- fijnheid van het cement;
- volumeverhouding water / cement;
- temperatuur.
Kristalvorming
In de met water gevulde poriën tussen de cementkorrels groeien kristallen. Deze kristallen groeien in elkaar, tot een dichte structuur, raken ook de zand- en grindkorrels, er ontstaat een fysisch-mechanische verbinding. Zolang er water is, gaat de kristalvorming door, steeds langzamer. De poriën worden steeds kleiner.
Het water wordt deels chemisch gebonden (in de kristalvorming), in de steeds kleiner wordende poriën wordt het water fysisch gebonden. Door de binding van het water stijft de betonspecie op, en verhardt. In die fase van opstijving en begin van verharding is het van belang het jonge, verse beton niet te bewegen/trillen, want dat verbreekt de broze structuur.
Bij de reactie van cement met water wordt het water chemisch gebonden. Er ontstaan cementhydraten met een zeer fijne structuur, die de ruimte tussen cementdeeltje overbruggen en in elkaar groeien.
Voorkom uitdrogen
Ook is het van belang het verhardende beton tegen uitdroging te beschermen. Waar het water verdampt, houdt de verharding op. Betonoppervlakken die niet zijn natgehouden tijdens de verharding zullen resulteren in altijd stof-afgevende wanden of stuivende vloeren.
Wanneer een betonoppervlak te vroeg verdroogt, is het niet meer mogelijk om het later weer nat te maken om de verharding weer op gang te brengen. Als de verhardingssreactie éénmaal is gestopt, dan blijft deze gestopt. Dan is het over en uit.
Er kan daarom niet genoeg nadruk worden gelegd op het voorkomen van uitdroging tijdens de verharding. Dat is bepalend voor de dichtheid en dus duurzaamheid.