Onderzoek naar grens tussen kunst en architectuur

De Engelse William Braithwaite maakt sculpturen van beton, gecombineerd met verschillende materialen als staal en brons. In zijn werk onderzoekt hij de grens tussen architectuur en zijn sculpturen. “Met mijn werk sla ik een brug tussen de twee.”

Braithwaite wil met de grootte en complexiteit van zijn werk mensen beroeren. In zijn werk wordt hij beïnvloed door de architectonische  stromingen Brutalisme en Modernisme. “Hieronder vallen krachtige, minimalistische gebouwen. In deze gebouwen worden simpele vormen veel herhaald. Die vormen op zich zijn niet zo interessant, maar samen vormen ze een complex en krachtig geheel.” Hij werkt met beton omdat dit zijn kunstwerken een ‘stedelijk’ uiterlijk geeft. Het beton benadrukt de geometrie in zijn sculpturen. “Ik werk graag met beton vanwege de associaties met krachtige en rauwe architectuur. Bovendien lijkt het zo alsof mijn kunstwerken al jaren oud zijn en nog jaren mee kunnen gaan. Dankzij de onopvallende kleur van beton kan de kijker meer aandacht besteden aan de vorm en structuur van het kunstwerk.” Gekleurd beton vindt hij niet geschikt. “Voor mijn gevoel verandert het werk daardoor te veel. Allereerst wordt de aandacht dan getrokken naar de kleur in plaats van de vorm. En daarnaast gaat het rauwe uiterlijk, dat het grijze beton het werk geeft, verloren.”

Het perfecte gietproces

“In het verleden heb ik geëxperimenteerd met onder meer gips. Qua beton was het zoeken naar de werkwijze: het heeft me jaren van trial-and-error gekost om te komen tot het perfecte gietproces. Ook het maken van mallen en het beton erop de juiste manier uit krijgen, was complex. Dit heeft de nodige hoofdbrekens gekost.” Zijn werken worden in één keer gegoten. Hij gebruikt staal en koolstofvezels als wapening. “Maar de grootste uitdaging was het verlagen van het gewicht van de kunstwerken. Dit is gelukt door holle betonblokken te gieten: hierdoor wordt het  gewicht aanzienlijk verlaagd.” Dat scheelt bij het transport, dat hij zelf verzorgt. Tenminste, wanneer hij in Engeland exposeert. Moeten zijn kunstwerken naar het buitenland, dan huurt hij een speciaal vervoersbedrijf in. “Mijn werk heeft, in tegenstelling tot architectonische bouwwerken, geen enkele functie, buiten een visuele. Maar mijn sculpturen vertellen wel een verhaal, gaan uit van een concept zoals geen gebouw zou kunnen.”