Lichtbeton en Zwaarbeton

Voor bepaalde betonconstructies is het een voordeel als beton met een lagere of hogere volumieke massa wordt gebruikt. Het toeslagmateriaal wordt geheel of gedeeltelijk vervangen door andere materialen zoals geëxpandeerde klei, mijnsteen, basalt of graniet.

Wat is het verschil tussen lichtbeton en zwaarbeton?

De dichtheid van beton is een van de eigenschappen van het materiaal. De norm EN 206 noemt beton met een dichtheid tussen 2000 kg/m³ en 2600 kg/m³ normaal beton. Beton met een dichtheid > 2600 kg/m³ is zwaarbeton. Beton met een dichtheid ≤ 2000 kg/m³ is lichtbeton. Voor lichtbeton kent de norm EN 206 de klassen D1.0 t/m D2.0. 

Lichtbeton

De lage(re) volumieke massa wordt verkregen door het toepassen van natuurlijke of kunstmatig vervaardigde, lichte toeslagmaterialen. Natuurlijke toeslagmaterialen zijn meestal poreuze (vulkanische) korrels, zoals bims en lava. De toepassing van deze materialen is beperkt. Meestal worden kunstmatig vervaardigde lichte toeslagmaterialen verwerkt, zoals geëxpandeerde klei, geëxpandeerd natuurlijk gesteente en gesinterde vliegas (circa 750 - 1250 kg/m³, volumegewicht van de korrel). Lichtbeton wordt toegepast bij funderingen bij renovaties in bestaande constructies, maar ook voor constructies die vanwege hun omvang of dimensionering een laag eigen gewicht nodig hebben. 

Zwaar beton

De hoge dichtheid wordt verkregen door toepassing van zware toeslagmaterialen zoals basalt, bariet, magnetiet of ijzererts. Om de gewenste hoge volumieke massa in zwaarbeton te bereiken wordt zwaar toeslagmateriaal gebruikt. Doorgaans zijn dit 'droog gewonnen' groevematerialen zoals basalt, bariet en magnetiet. Ook ijzererts, sommige slakken en stalen ponsdoppen kunnen als zwaar toeslagmateriaal worden gebruikt. Zwaarbeton wordt toegepast als ballastblok met minimale afmetingen, maar ook voor bijvoorbeeld stralingsbunkers of kluizen.